این کتاب، داستان زندگی فیل نایت و از آن مهم تر داستان برند نایکی است.
نایکی که فیل با سختی ها و دردسرهای بسیار زیاد آن را از هیچ ساخت، در سال ۲۰۱۷ بر اساس رده بندی مجله فوربس شانزدهمین برند برتر دنیا است.
نایت در خانواده اى متوسط به دنیا آمده است و عضو تیم دو و میدانى دانشگاه بوده است، اما هرگز نتوانسته بود به یک ستاره در این رشته تبدیل شود....
این کتاب ماجرای یک نویسنده به نام آرمان روزبه و یک دختر روزنامه نگار است.
کتاب با یک خاطره از دروان کودکی آرمان شروع می شود. خاطره ای که در ادامه اساس اتفاقات بعدی کتاب است.
ماجرا از این قرار است که آرمان در کودکی عاشق دختری می شود که ۱۵ سال از خودش بزرگتر است و برای تمرین پیانو به خانه پیرزن همسایه می آید. آرمان که عاشق رفت و آمد این دختر برای یادگیری پیانو است. اما پیرزنی که به این دختر پیانو آموزش می دهد یک آهنگ بیشتر نمی داند و بنابراین آرمان تصمیم می گیرد نت های موسیقی آن ها را دست کاری کند تا آموزش پیانو مدت زمان بیشتری طول بکشد.
اردوگاه‌های زندانیان سیاسی کره‌ی شمالی دوبرابر گولاگ‌های استالین و
دوازده‌برابر اردوگاه‌های نازی‌ها عمر دارند. هیچ‌کسی که در آن‌ها به دنیا
آمده، فرار نکرده است، هیچ‌کس جز شین این گئون. «فرار از اردوگاه 14»، از
طریق داستان تکان‌دهنده‌ی حبس و فرار شگفت‌انگیز شین، اسرار
تمامیت‌خواه‌ترین حکومت جهان را افشا می‌کند. شین چیزی از وجود تمدن
نمی‌دانست. او مادرش را رقیبی برای غذا می‌دید، نگهبانان او را یک خبرچین
بار آوردند و شاهد اعدام مادر و برادرش بود. در بخشی از کتاب می‌خوانیم:
«نه سال پس از این‌که مادرش به دار آویخته شد، او به‌سختی از یک حصار
الکتریکی عبور کرد و از میان برف گریخت. آن روز دوم ژانویه 2005 بود. تا
قبل از آن، هیچ‌کدام از کسانی که در یک اردوگاه زندانیان سیاسی به دنیا
آمده بودند، موفق به فرار نشده بودند. طبق شواهد موجود، هنوز هم شین تنها
کسی است که این کار را انجام داده است. او یک ماه پیاده به سوی چین رفته
بود. دو سال بعد از فرارش، در کره‌ی جنوبی اقامت داشت. چهار سال بعد، در
جنوب کالیفرنیا زندگی می‌کرد و سفیر ارشد "آزادی در کره‌ی شمالی" بود که یک
گروه حقوق بشری امریکایی است.» این کتاب تمرکز بر داستان این جوان
شگفت‌انگیز که در امنیتی‌ترین زندان امنیتی‌ترین کشور دنیا رشد کرده است و اسرار مخفی این کشور را افشا می‌کند دارد.
من باید تمام زندگی ام را صرف گشتن دنبال راه حل میکردم.آدم هایی که در عمرشان از پس حل کردن چیزی برآمده بودند معمولا پشتکار زیادی داشتند و کمی هم خوش شانسی.
اگر به اندازه کافی پافشاری میکردی معمولا شانس هم به دنبالش می آمد.خیلی از آدم ها نمیتوانند منتظر شانس بمانند,پس تسلیم میشوند.ولی تاریخ را برنده ها مینویسند.
چارلز بوکوفسکی
عامه پسند
سپاسگزار خداوند باشیم که خورشید را خیلی بالاها در اسمان بند کرده است ، در غیر این صورت یکی پیدا می شد خاموشش کند به این بهانه که یک رفیق حذب مخالف ، خیلی عینک دودی می فروشد .
دنیای کوچک
دن کامیلو
